Dost / Wilder Majoran Tee - Origanum majorana

Über die Pflanze:
Dost/wilder Majoran (Origanum majorana) gehört zu den Lippenblütlergewächse, genauso wie der Oregano (Oreganum vulgare L.) ist den meisten von uns unter dem Namen Oregano vor allem als Gewürz bekannt und unentbehrlich. In den Mittelmeerländern wird oft kein Unterschied zwischen diesen Kräutern gemacht. Klar aber ist: Es gibt eindeutige und wesentlich Unterschiede zwischen den beiden Kräutern.

Kaum jemand weiss, dass die wildwachsende Pflanze eine Heilpflanze ist. Der Dost wird in der Heilkunde hauptsächlich als Tee verwendet. Das aromatische und vielseitige Kraut, wird oft unterschätzt und ist mittlerweile sogar als Medikament anerkannt.

Diese Pflanze besitzt ein sehr starkes Heilpotential. So konnte in Studien nachgewiesen werden, dass die antioxidative Eigenschaften von Dost so stark sind, sie (bis zu einem bestimmten Grad) vor Strahlenschäden schützen können. Auch eine Wirkung gegen Krebszellen konnte in Studien nachgewiesen werden. Darüber hinaus besitzt Dost ein sehr starkes Potential gegen Krankheitskeime.

Dost hat folgende Wirkungen - antiseptisch, antiviral, antibakteriell, blähungswidrig, krampflösend, magenstärkend, verdauungsfördernd, auswurffördernd, hustenstillend.

Geschichte:
Dost wurde im Mittelalter als wichtige Hexenabwehrpflanze angesehen und sollte vor dem Teufel schützen. Man hielt sie den Hexen unter die Nase, um sie vom Teufel zu lösen. Dost soll das Kraut sein, das Kummer verschwinden lässt, erloschenen Lebensmut wieder aufrichtet und den Menschen fröhlich macht. Aus diesem Grund trägt die Pflanze auch den Namen Wohlgemut.

Oregano oder Dost wurde als Schutz vor bösen Mächten in den Brautschuh gelegt und in den Brautstrauss eingebunden.

In Form von Räucherungen wurde Dost schon in der Antike als dämonenabwehrendes Mittel verwendet. Wenn ein Kind lange nicht zu reden begann, gab man ihm einen Löffel voll Oreganowasser. Gegen Epilepsie liess man den Kranken an mit den Fingern zerdrücktem Dost riechen.

Hippokrates setzte die Pflanze zur Geburtsbeschleunigung ein, deshalb ist die Verwendung in der Schwangerschaft nicht empfohlen.

Medizinische Bedeutung:
Dostenkraut wird bei Erkrankungen und Beschwerden im Bereich der Atemwege, Husten, Bronchialkatarrh, als Expectorans und bei Husten als krampflösendes Mittel, weiterhin bei Erkrankungen und Beschwerden im Bereich des Magen-Darm-Traktes, Blähungen, zur Förderung der Gallenproduktion und der Verdauung sowie als appetitanregendes und krampflösendes Mittel, ferner bei Erkrankungen und Beschwerden in Bereich der Harnwege, Unterleibserkrankungen, schmerzhafter Menstruation, als harntreibendes Mittel sowie bei Rheuma, Skrofulose und als beruhigendes und schweisstreibendes Mittel angewendet. Zum Gurgeln hilf es bei Entzündungen des Halses und des Rachens.

Zubereitung des Kräutertees:
1 gehäufter Esslöffel Dostkraut wird mit 1/4 L kochendem Wasser übergossen und nach 5- 10 min durch ein Teesieb gegeben. Der Tee wird mit Honig gesüßt und wird dann schluckweise getrunken.

Դեղաբույսի նկարագրությունը

Խնկածաղիկ սովորական - Душица обыкновенная - Origanum vulgare L.
Հայկական տարանունները - զվիրակ, թորթ, թորթիկ, կատավան, սևածաղիկ, օրիկանոն, մակերան, մարեմ: Դեղաբույս է. պարունակում է եթերայուղեր, աղաղանյութեր, կարոտին (A-նախավիտամին), վիտամին C, ներկանյութ և այլն։ Պատրաստուկներն օգտագործում են նյարդային, ստամոքսաղիքային և շնչառական ուղիների հիվանդությունների ժամանակ։ Օգտագործում են նաև որպես բուրավետ թեյի բաղադրամաս և համեմունք՝ սննդի արտադրության, լիկյորների արտադրության մեջ։ Մեղրատու է։ Լայնորեն օգտագործվում է նաև հեպատիտների, դեղնուկների, սուր և քրոնիկական բրոնխիտների, բրոնխէկտազիաների, հազի, ցավոտ դաշտանի, սեռական բարձր գրգռվածության դեպքերում։

Պատմությունը
''Օռիգանոն'' անունն ունի հունական ծագում. նշանակում է լեռներ զարդարող. որը հաճախ է հանդիպում Արիստոֆանի, Արիստոտելի և Դիոսկորիդի աշխատություններում: Այլ մեկնաբանությամբ, այդ անունը նշանակում է տեսողություն լավացնող, քանի որ բույսը օգտագործվել է նաև այդ նպատակով:

Ավիցեննան, դեղաբույսը խառնելով այլ դեղամիջոցների հետ, օգտագործել է որպես հակափսխեցուցիչ միջոց: Ամիրդովլաթը ''սահթար'' անվան տակ, նշում է, որ այն օգտակար է ականջի ցավի, ատամնացավի, վերջույթների գանգրենայի, արցունքահոսության, ճիճվակրության, լերդացավի, սակավ դաշտանի, ստամոքսի հիվանդությունների, առատ քրտնարտադրության, կոքսալգիայի դեպքերում: Դեղաբույսը մեղրով ընդունելով, կտրում է հազը, լոգանքի ձևով` վերացնում միզակապությունը, էկզեման և մաշկի քորը: Քնելուց առաջ պարբերաբար օգտագործելով մեղրով` բերում է ''զորացն միտք և զգայունություն'':

Բուժական նշանակությունը
Դեղաբույսը ժողովրդական բժշկության մեջ ունի կիրառման հին պատմություն` որպես մարսողությունն աշխուժացնող, աղիների ատոնիան և ստամոքսի սպազմը վերացնող միջոց: Լայնորեն օգտագործվում է նաև հեպատիտների, դեղնուկների, սուր և քրոնիկական բրոնխիտների, բրոնխէկտազիաների, հազի, ցավոտ դաշտանի, սեռական բարձր գրգռվածության դեպքերում:

Հիմնավորվել է դեղաբույսի ուժեղ միզամուղ հատկությունը, իսկ կլինիկորեն պարզվել է, որ այն ունի կենտրոնական նյարդային համակարգը հանգստացնող, խուխը արտազատող, ախորժակը լավացնող, մարսողությունը կանոնավորող, լեղամուղ և քրտնամուղ հատկություններ. օգտագործվում է առանձին, ինչպես նաև այլ դեղաբույսերի հետ, կազմելով որոշ փքահան, կրծքային և քրտնամուղ թեյերի բաղադրիչ մասերից մեկը:

Խնկածաղկի եթերայուղն օգտագործվում է ատամնաբուժության պրակտիկայում որպես ախտահանիչ և ցավազրկող միջոց, միաժամանակ ցրտառական հիվանդությունների, շնչարգելության և օրգանների սպաստիկ (ջղաձիգ) վիճակի ժամանակ: Արտաքին ձևով այն օգտագործում են կոկորդի ողողումների, կոմպրեսների և լոգանքաջրերին բուրմունք տալու համար: Ըստ որում` հիմնավորված է դեղաբույսի հակամիկրոբային ակտիվությունը: Այն հակացուցված է հղիներին:

Կիրառման եղանակը
2 ճաշի գդ հումքը թեթև ողողել եռացրած ջրով, ապա ավելացնել եռացրած ջուր և թրմել 5-10 րոպե:  Խմել տաք վիճակում: Քաղցրացնելու նպատակով կարելի է ավելացնել մի գդալ մեղր կամ նաբաթ շաքար:

Թրմելու ժամանակը  մաքսիմալ 10 րոպե / Ջրի ջերմաստիճանը °C: 100

Պահումը` Դեղաբույսը պահել չոր, մութ, զով տեղում

Պիտանելիության ժամկետը` Պատրաստի հումքը լավ պահպանման պայմաններում չի կորցնում պիտանելիությունը մինչև 3 տարի: